Klukkan er 1:45, blogg um kynni mín af (tveimur) ítölum.
Helvítis Ítalinn fyrir neðan mig og skoska kærastan hans (sem er örugglega fín stelpa) voru að ljúka sér af í þessum blogguðu orðum. Þessi strákur er pirrandi og notar allt internetið okkar í það að öskra á skype á ítölsku. Það var svo annar Ítali sem settist beint í sjónlínu hjá mér á pöbbnum í gær yfir manchesterderbyskitunni. Það slitnaði ekki slefið milli hans og kærustunnar hans nem þegar hann fagnaði mörkunum hans Balotelli og hristi puttann eins og fáviti í þau fáu skipti sem United fengu dóm sér í hag. Þannig hafa kynni mín af (þessum tveimur amk, no racism intended) ítölum verið undanfarna daga, spilltustu þjóð vesturevrópu og pseudo-fasista aumingjum sem gátu ekkert í WW2.
BAD
P.s. – næst blogga ég um eitthvað almennilegt
P.p.s. – eitt gott fyrir nóttina:
Björn Atli 
Útlönd eru full af útlendingum
Fótbolti, sleikur og handabendingar. Hljómar eins og Ítali.